Μαζί στα εύκολα, μαζί και στα δύσκολα!
Όταν κάποιος επιλέγει το ρίσκο του έρωτα, αυτό σημαίνει ότι θα επιλέξει και τις
αλλαγές που συμβαίνουν σε μία σχέση με το πέρασμα του χρόνου.
Η αρχική μορφή μίας σχέσης επιδέχεται μεγάλη εξέλιξη, καθώς τα άτομα που απαρτίζουν αυτή ωριμάζουν συναισθηματικά και μεταβάλλονται. Την αδιαμφισβήτητη πρώτη λαχτάρα διαδέχεται η οικειότητα και φυσικά οι δύο σύντροφοι είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της έκπληξης και της εξέλιξης ή τον πλήρη κατακερματισμό της ιστορίας τους μέσα από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Τα ζευγάρια συχνά νοσταλγούν την αρχική περίοδο του έρωτα, όπου η εξιδανίκευση και η επένδυση σε μία εικόνα που μάλλον δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, διαδραμάτιζε τον καθοριστικό ρόλο. Στην πορεία ο κάθε σύντροφος διαπραγματεύεται μέσα του την πραγματική με την φαντασιακή εικόνα του συντρόφου του μέσω ενός κύκλου ματαιώσεων. «Μπορώ να αντέξω ότι ο σύντροφός μου έχει τις καλές, αλλά έχει και τις λιγότερο καλές πλευρές του»; «Μπορώ να αποδεχτώ ότι είναι ο σημαντικός άλλος για εμένα, να τον συναντήσω πραγματικά και να αντιληφθώ ότι ενδεχομένως αρχικά είχα πλάσει ένα είδωλο»; Αυτό ενδεχομένως να αποτελεί και την πιο ώριμη αγάπη.
Οι σύντροφοι καλούνται να διατηρήσουν τον προσωπικό χώρο και χρόνο παράλληλα με το «μαζί». Καλούνται να διατηρούν τη γοητεία της προσωπικότητάς τους και να προστατεύουν τη σχέση τους, ενώ συγχρόνως να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του γονικού ρόλου, αλλά και πλήθους άλλων ρόλων (επαγγελματικό, αδελφικό, φιλικό κλπ). Οι δυσκολίες της σύγχρονης ζωής μπορούν να αυξήσουν τις ενδοψυχικές συγκρούσεις και συνεπώς να δυσχεράνουν τη διαπροσωπική επαφή. Αν ωστόσο, ο κάθε σύντροφος κατορθώσει να «αγκαλιάσει» τις συναισθηματικές δυσκολίες του συντρόφου του και να επικοινωνεί εκφράζοντας τα συναισθήματά του και τις σκέψεις του, ίσως τότε ο χρόνος να μη φαντάζει εμπόδιο στη σχέση, αλλά να δρα υπέρ αυτής, «σαν το παλιό καλό κρασί».